Zo maar een vrije donderdag
Het is donderdag, een doodgewone doordeweekse dag. Maar voor mij niet, want ik ben een dagje vrij!
Het is donderdag, een doodgewone doordeweekse dag. Maar voor mij niet, want ik ben een dagje vrij!
Eindelijk, de contactberoepen mochten vanaf deze week hun deuren weer openen en klanten ontvangen. Wat een opluchting en wat voelde ik, en al mijn collega's zich in opperbeste feeststemming! Er waren bloemen, cadeautjes en lieve berichtjes van mensen die allemaal minstens zo blij waren.
Als je zoals ik al een paar weken thuis zit en alle achterstallige klusjes wel zo'n beetje zijn gedaan, blijft er eindelijk tijd over voor zaken die niet direct dringend, dan wel best handig zijn. Zo dook ik eens in Instagram en het fenomeen #linkinbio.
Als zelfstandig ondernemer maak je keuzes. De keuze om voor jezelf te beginnen betekent ook dat je risico's neemt. Risico's zijn leuk en spannend en horen erbij. Maar wat als die risico's betekenen dat je er opeens helemaal alleen voor staat en dat er op geen enkele wijze ondersteuning vanuit het rijk of gemeente is?
Help... ik heb de januari blues!
Het is koud en kil buiten, dikke jas aan en sjaal om. Het wandelen met de honden is nu écht een stuk minder fijn dan in de zomer. Ik ben dan ook gewoon een zomermens, je maakt me blij met warme temperaturen, lang buiten zitten, hapje en drankje erbij en goed gezelschap. Nu is alles even anders. Er schijnt sneeuw aan te komen, mijn tenen voelen nu al bevroren en bovendien: ik zit nog steeds thuis in verband met de verplichte sluiting van de niet essentiële beroepen.